Αφορμή για την παρουσίαση του περιστατικού ήταν η επίσκεψη στο Ιατρείο για υπερηχογράφημα Dopplers/ ανάπτυξης μιας νεαρής μαμάς. Μας ανέφερε ότι τόσο τα υπερηχογραφήματα της αυχενικής διαφάνειας όσο και του β’ επιπέδου ήταν φυσιολογικά (τα είχε κάνει αλλού).

Από τον έλεγχο της ανατομίας του μωρού διαπιστώσαμε ότι υπήρχε μια ανωμαλία στη διάπλαση του ουροποιητικού συστήματος του μωρού. Συγκεκριμένα, φαινόταν ότι και οι δύο νεφρικοί πύελοι (το τμήμα όπου συλλέγεται το ούρο όταν παραχθεί από τους νεφρούς) είχαν αύξηση του μεγέθους του. Αυτό προκαλούσε παραμόρφωση της εμφάνισης και των νεφρών. Ομοίως και οι δύο ουρητήρες ήταν διατεταμένοι. Η ουροδόχος κύστη του μωρού φαινόταν φυσιολογική, ομοίως και τα γεννητικά του όργανα (αγοράκι). Το αμνιακό υγρό ήταν σε φυσιολογικά επίπεδα.

Στις εικόνες φαίνεται η διάταση του νεφρού σε σύγκριση με ένα φυσιολογικό νεφρό και η χαρακτηριστική εμφάνιση που παίρνει ο ουρητήρας όταν διαταθεί.

 

 

Από τα ευρήματα βγαίνει το συμπέρασμα ότι υπάρχει στένωση στο σημείο που ο ουρητήρας εισέρχεται στην ουροδόχο κύστη. Έτσι, το ούρο δεν μπορεί να αποβληθεί με ευκολία, αυτό οδηγεί σε διάταση του ουρητήρα και κατόπιν σε διάταση και της νεφρικής πυέλου. Καθησύχασα τη μητέρα ότι από τα ευρήματα φαίνεται ότι οι νεφροί του μωρού θα λειτουργούν φυσιολογικά, παρά την αυξημένη πίεση που δέχονται. Απόδειξη αυτού είναι ότι η ποσότητα του αμνιακού υγρού που παράγεται παραμένει φυσιολογική. Εξήγησα ότι θα πρέπει ο παιδίατρος να ενημερωθεί σχετικά για να παρακολουθηθεί η πορεία του μωρού μετά τη γέννηση. Αν κριθεί απαραίτητο θα πρέπει να χορηγηθεί αντιβίωση και σε περιπτώσεις που το κώλυμα παραμένει, μια απλή χειρουργική επέμβαση μπορεί να αποκαταστήσει το φυσιολογικό άνοιγμα των ουρητήρων. Η κατάσταση αυτή του μωρού δεν αλλάζει το πλάνο γέννησης ούτε αποτελεί αίτιο καισαρικής τομής.

Όλα τα ευρήματα επιβεβαιώθηκαν μετά τη γέννηση του μωρού. Το μωρό παρακολουθείται και προς το παρόν τηρείται στάση αναμονής για το αν θα γίνει τελικά η επέμβαση ή όχι.

Τα συμπεράσματα που συνάγονται είναι ότι γνωρίζοντας (έστω και προς το τέλος της εγκυμοσύνης) ότι υπάρχει ανατομική ανωμαλία του ουροποιητικού, η αντιμετώπιση μπορεί να γίνει άμεσα από τους ειδικούς μετά τη γέννηση. Γνωρίζοντας το πρόβλημα, μπορούμε να προστατεύσουμε καλύτερα το παιδί από καταστάσεις που θα επιβαρύνουν σοβαρά την υγεία του. Για παράδειγμα, θα χορηγηθεί πιο εύκολα αντιβίωση σε μια ουρολοίμωξη για να προστατέψουμε καλύτερα τη λειτουργία των νεφρών και να αποφύγουμε τη νεφρική ανεπάρκεια. Τέλος, προβάλλεται και πάλι η ανάγκη να πραγματοποιείται ο προγεννητικός έλεγχος από εξειδικευμένα και καταρτισμένα άτομα που θα καθοδηγήσουν με ασφάλεια το ζευγάρι στις όποιες αποφάσεις τους και θα τους ενημερώσουν αντικειμενικά για τις συνέπειες του κάθε προβλήματος.